Social Icons

...Έτσι λοιπόν, σε έναν κόσμο γεμάτο από χέρια που σκάβουν, άλλοτε χώματα κι άλλοτε ψυχές κι ανήμπορα σώματα, εγώ σήκωσα το δικό μου ψηλά κι έγραψα στον αέρα τον πρώτο μου στίχο. Έκτοτε, γράφω με το αίμα μου…
Άδεια Creative Commons
Τα περιεχόμενα του παρόντος ιστοχώρου υπάγονται σε Άδεια Χρήσης
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019

╰☆╮"Τα-του-θα-νά-του" - Έπαινος Πρωτοτυπίας στον Η' Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό τής Αμφικτυονίας Ελληνισμού (2019)


Θέμα Διαγωνισμού: "Ο κόσμος μας στη θεωρία τού χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον)"

                                                                                            
 Τα-του-θα-νά-του


Φοβάμαι πως ίσως κουράσουνε τα
αινίγματα που ανταλλάσσουμε απ’ τα
θολά, κουρασμένα μυαλά μας που τα
                                    στοχάζονται αυτά δυνατά.

Μου μοιάζουν του νου μας παιχνίδι σαν του
κορδώνονται με το φτιασίδι που του
σκαρώνουν μ’ επίμοχθο αγώνα και του
                            προβάλλουν εικόνα σωστού.

Δεν ξέρω ποιο θαύμα γυρεύεις μα θα
περάσει ο χρόνος, πιστεύεις, και θα
γεμίσει μ’ αυτό το ποτήρι που θα
                                το πίνεις και θα σε μεθά.

Τις λέξεις να ’ρθείς να μου φέρεις και να
προτάξεις τον λόγο που ξέρεις για να
βρω χώρο στις φράσεις σου μέσα που να
                           μπορώ να μιλώ ειλικρινά.

Με τα του θανάτου χολώνεις και του
φευγιού τις πληγές επουλώνεις με του
καιρού τα αμέτρητα στίγματα του
                             κρυφού, μυστικού σου εαυτού.








Το κείμενο συμπεριλαμβάνεται στην Ανθολογία της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, που δημιουργήθηκε από τον Η' Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό του 2019




Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

"Αίτημα θανάτου" - Θεατρικό Έργο για το Ραδιόφωνο, από το ΡΙΚ



Το θέατρο του ραδιοφώνου είναι μια από τις πιο απολαυστικές μορφές ψυχαγωγίας για μένα. Το έμαθα από τη μητέρα μου και το αγάπησα πολύ. Έχω διανύσει ατέλειωτες διαδρομές στα μέσα μαζικής μεταφοράς ακούγοντας, αντί για μουσική, θεατρικά έργα. Κι έχω τόσο ονειρευτεί να βρισκόταν ανάμεσά τους και κάποιο δικό μου έργο, που να παίρνει ζωή μέσα από τις φωνές και τις ανάσες των ηθοποιών…

Αυτή η μέρα έφτασε, λοιπόν! Και στο χθεσινό τηλεφώνημα από το ΡΙΚ, όπου με ενημέρωναν για τα διαδικαστικά και την οικονομική διευθέτηση της συνεργασίας, η καρδιά μου χοροπηδούσε μέσα στο σώμα μου και το μυαλό μου είχε κολλήσει στην αρχή αυτού τού ταξιδιού… Αυτό το έργο γράφτηκε κάτω από λίγο παράξενες συνθήκες· η πρώτη του μορφή ήταν στην αγγλική γλώσσα, έπειτα από κάποιον καιρό το μετέφρασα και στην ελληνική και το ταξίδι του συνεχίστηκε πέρα από τον αρχικό προορισμό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Μέσα από έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό του ΡΙΚ, λοιπόν, κάποια χρόνια πριν, φτάσαμε στο σήμερα να εκπληρώνεται ένα ακόμα όνειρό μου!
Σήμερα το άκουσα για πρώτη φορά και γέμισε η καρδιά μου συγκίνηση…

Πρόκειται για το έργο «Αίτημα θανάτου», το οποίο βρίσκεται διαθέσιμο για ακρόαση ή για κατέβασμα εδώ.
Ή στο YouTube.





***


Το κείμενο που ακολουθεί, είναι μια από τις προσωπικές καταθέσεις μέσα από το βιβλίο που γράφω εδώ και χρόνια για το παιδί ή τα παιδιά μου –ασχέτως αν δεν έχει έρθει ακόμη στη ζωή ή αν θα έρθει τελικά- ή ακόμη για το παιδί μέσα μου αλλά και για κάθε παιδί του κόσμου αυτού. Για κάθε «Χνούδι»…

Οι επιθυμίες και τα όνειρα χρειάζονται ενέργεια και αγάπη, χρειάζονται φροντίδα για να πραγματοποιούνται! Ανοιχτούς ορίζοντες μέσα μας και λαχτάρα παιδική…







4/07/2011 04:54:00 μμ
_Ικανοποιήσεις εντός εαυτού


Έχει μπει η Άνοιξη…
Πλούσια εποχή σε πολλά!
Και ένα από αυτά…: Οι λογοτεχνικοί διαγωνισμοί!
Άρχισα κι εγώ λοιπόν να ψάχνω, να ξεδιαλέγω και να συγκεντρώνω προκηρύξεις διαγωνισμών στους οποίους θα μπορούσα να λάβω μέρος. Άλλοι ποίησης, άλλοι διηγήματος, άλλοι θεατρικού έργου… διάφοροι. Έπεσε μπροστά μου κι ένας διεθνής διαγωνισμός θεατρικού έργου για το ραδιόφωνο, από το BBC, ενδιαφέρων μου φάνηκε και προκλητικός! Κυρίως γιατί το έργο έπρεπε να είναι γραμμένο στα αγγλικά.
«Πότε λήγει η προθεσμία; Α... Σε τρεις ημέρες… Δεν προλαβαίνω με τίποτα. Πάμε στον επόμενο…»
Και συνέχισα να ψάχνω. Όμως κάτι με ενοχλούσε και δεν μπορούσα να εντοπίσω τι ακριβώς ήταν.
Έπειτα από αρκετή ώρα, ενώ συνέχιζα να ψάχνω πάνω στο ίδιο θέμα, ξανάπεσε μπροστά μου η ίδια προκήρυξη για τον διεθνή διαγωνισμό.
«Α… αυτός είναι που δεν μπορώ να τον προλάβω, είπαμε…»
Και τότε κατάλαβα! Η φράση «δεν μπορώ» μέσα στο κεφάλι μου, έμοιαζε με δυνατή σπρωξιά προς τα πίσω…
«Μα όντως δεν μπορώ να τον προλάβω…», σκεφτόμουν.
Κι έπειτα συλλογίστηκα πως αν κάποιος άλλος –κι όχι ο εαυτός μου– μου έλεγε «δεν μπορείς να το κάνεις», θα πείσμωνα τόσο πολύ που θα προσπαθούσα να αποδείξω πως έχει άδικο.
«Δέχομαι την πρόκληση λοιπόν!!!»

Τρεις ημέρες! Τρεις ημέρες για ένα έργο που οι περισσότεροι υποψήφιοι είχαν περιθώριο πέντε μήνες για να το γράψουν, από τότε που ανακοινώθηκε ο διαγωνισμός. Μεγάλο μειονέκτημα – ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση!
«Θα χρησιμοποιήσω αυτό το εγχείρημα, για να έχω κάτι να απαντώ στον εαυτό μου κάθε φορά που θα γκρινιάζει “δεν μπορώ…”».
Ξεκίνησα εκείνη τη νύχτα. Δεν σταματούσα παρά μόνο για να φάω ή να πιω κάτι και να πάω στο μπάνιο. Από τις 21:00, κατέληξα να μην αντέχω άλλο γύρω στις 6:00 το πρωί. Κατάφερα να ξυπνήσω το μεσημέρι πια, όπου έπεσα και πάλι με τα μούτρα στο γράψιμο από τις 14:00 το μεσημέρι ως τις 3:00 τη νύχτα. Επίσης δίχως περιττές διακοπές, παρά μόνο για τα βασικά. Την επόμενη μέρα πια, ξεπέρασα τον εαυτό μου, καθώς έγραφα αδιάκοπα σχεδόν από τις 12:00 το μεσημέρι ως τις 5:00 το ξημέρωμα… Χτυπούσε το κουδούνι και δεν έκανα καν τον κόπο να δω ποιος είναι από το ματάκι της πόρτας. Φοβόμουν μην συνέβαινε κάτι που θα με ανάγκαζε να παραιτηθώ από την προσπάθειά μου ή να χάσω τόσον χρόνο ώστε να μην τα καταφέρω τελικά.

Όμως κάπου εκεί στο ξημέρωμα, τελείωσα το έργο!

Πονούσαν τα μάτια μου, το σώμα μου είχε πιαστεί άσχημα, ζαλιζόμουν ελαφρά, αλλά τελείωσα!
Η προθεσμία έληγε το απόγευμα της ίδιας μέρας που μόλις ξημέρωνε.
Παρά την κούρασή μου, αδυνατούσα να κοιμηθώ… Πήρα το θεατρικό έργο και άρχισα να το διαβάζω δυνατά, να παίζω τους ρόλους και να το χρονομετρώ. Έπρεπε να διαρκεί μία ώρα για να θεωρηθεί έγκυρο για τον διαγωνισμό. Έφτασα στο τέλος και το χρονόμετρο δεν είχε χτυπήσει ακόμα. Άρχισα να ανησυχώ…
«Ωχ… Έχει μικρή διάρκεια… Δεν μπορώ να το στείλω έτσι…».
Πριν όμως καν προλάβω να απογοητευτώ εντελώς, χτύπησε το χρονόμετρο… Άρχισα να δακρύζω από τη συγκίνηση! Με το δικό μου πρόχειρο «παίξιμο», είχε διαρκέσει ακριβώς 58 λεπτά!
«Τελείωσε!... Τα κατάφερα!...»
Έπεσα να κοιμηθώ με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου, που δεν μπορούσα με τίποτα να το χαλαρώσω! Ήθελα να ήμουν δύο σώματα εκείνη τη στιγμή, για να μπορούσα να με αγκαλιάσω!
Ξύπνησα έπειτα από λίγες ώρες, σύρθηκα ως την κουζίνα, έφτιαξα καφέ και τηλεφώνησα στη Μαρία –τη θεία μου και καθηγήτρια αγγλικών που είχα τότε που ήμουν μαθήτρια– όπου την ρώτησα τις απορίες που είχα σημειώσει στο κείμενό μου με κίτρινο. Μόλις κλείσαμε, έκανα τις τελευταίες διορθώσεις, έγραψα την απαραίτητη περίληψη, συμπλήρωσα την αίτηση συμμετοχής και τα έστειλα!

Δεν ξέρω ποια πρόκειται να είναι η πορεία αυτού του θεατρικού έργου στο εξής, αλλά λίγο με ενδιαφέρει. Ό,τι και να συμβεί, σε κάθε περίπτωση νιώθω κερδισμένη. Με την αποδοχή της πρόκλησης που διέκρινα μπροστά μου, κατέληξα μέσα σε τρεις ημέρες να έχω έτοιμο ένα έργο, που σε αντίθετη περίπτωση δεν θα είχα γράψει, το οποίο ίσως θα μπορούσε να κερδίσει σε κάποιον ή σε αυτόν τον διαγωνισμό, ίσως να μην τύχει να αξιοποιηθεί ποτέ, ίσως να ξεχαστεί κι από εμένα την ίδια ακόμα ανάμεσα στα υπόλοιπα κείμενά μου. Δεν έχει καμία σημασία… Το σημαντικό έργο δεν είναι αυτό που έγραψα, αλλά αυτό στο οποίο επέτρεψα στον εαυτό μου να συμμετάσχει.

Χνούδι, κανένας δεν μπορεί να σου πει τι δεν μπορείς να κάνεις… Και για την ακρίβεια, ούτε καν τι μπορείς να κάνεις… Γιατί ούτε κι αυτό δεν το ξέρει κανείς! Παραδόξως, ούτε κι εσύ πολλές φορές δεν το φαντάζεσαι…
Κάθε στιγμή μπορεί να ενέχει για σένα προκλήσεις, κάθε πρόκληση, ευκαιρίες και κάθε ευκαιρία, προοπτικές. Αν το θελήσεις εσύ, έχεις στ’ αλήθεια την ικανότητα να αποδεχτείς τις προκλήσεις, να αρπάξεις τις ευκαιρίες και να ξεδιπλώσεις τις προοπτικές. Κι αν κάποτε, κάπως, κάπου δεν τα καταφέρεις, τι σημασία έχει; Τι θα έχεις κερδίσει από τις στιγμές εκείνες της πίστης στον εαυτό σου και στις ικανότητές σου; ...Μία προοπτική ακόμα, Χνούδι… Αυτό θα έχεις κερδίσει. Κι έτσι, θα τα έχεις καταφέρει!...
Οι ικανοποιήσεις «εντός εαυτού», όπως επίσης κι εκείνες που προκύπτουν «εκτός σχεδίου», είναι σπουδαία κατορθώματα!...


Κυριακή 8 Μαΐου 2016

✿ Μαμά.





Δεν θα υπάρξει ποτέ «κατάλληλη» ηλικία,
ούτε «κατάλληλος» τρόπος,
ούτε «κατάλληλες» επιλογές…
Πάντα κάτι κερδίζεται και κάτι χάνεται.
Καμια γυναίκα δεν γίνεται μητέρα με «κατάλληλο» τρόπο.

Αν δεν με είχες γεννήσει στα 22, δεν θα με είχες  γεννήσει ποτέ.
Οποιαδήποτε εγκυμοσύνη σου πριν ή μετά από εκείνη τη συγκεκριμένη σύλληψη, θα αφορούσε σε ένα άλλο παιδί, σε μιαν άλλη ψυχή.
Κι ούτε κι εσύ θα ήσουν η ίδια.
Δεν θα είχες κάνει όλα τα υπέροχα που έκανες,
δεν θα είχες κάνει όλα τα λάθη που έκανες,
δεν θα είχες βιώσει όλα όσα βίωσες.
Θα είχες κάνει ένα σωρό άλλα υπέροχα πράγματα,
θα είχες κάνει ένα σωρό άλλα λάθη,
θα είχες βιώσει μια διαφορετική ζωή.

Κι εγώ;…
Εγώ είμαι εδώ επειδή στα 22 σου με κυοφόρησες.
Εγώ είμαι εδώ επειδή κάτι δικό σου έκανες στην άκρη για να έρθω.
Εγώ είμαι εδώ επειδή εσύ έγινες άνω-κάτω, βάρυνες, κουράστηκες, πόνεσες, επειδή το σώμα σου καταπονήθηκε, επειδή η ψυχή σου τρόμαξε μα εσύ τη μάζεψες και με όλη σου τη δύναμη μου άνοιξες την πόρτα να βγω στον κόσμο.
Εγώ είμαι εδώ επειδή χρειαζόταν δύναμη για να έρθω κι εσύ τη βρήκες.
Εγώ είμαι αυτή που είμαι επειδή εσύ αφιέρωσες αυτό που είσαι για να με ταΐσεις, για να με θρέψεις, για να με μάθεις να περπατάω, για να με μάθεις να μιλάω, για να με μάθεις τρόπους συμπεριφοράς και κοινωνικοποίησης, για να με μάθεις να προσπαθώ, για να με μάθεις να ψάχνω, για να με μάθεις να αγαπώ…
Εγώ είμαι αυτή που είμαι επειδή σε θαύμασα και σε αγάπησα βαθιά.
Εγώ είμαι αυτή που είμαι επειδή εσύ έκανες τα λάθη που έκανες. Και σε ευγνωμονώ γι’ αυτά. Και πάντα θα σε ευγνωμονώ γι’ αυτά…
Είμαι αυτή που είμαι επειδή είσαι αυτή που είσαι.
Είμαι, επειδή είσαι.
Είμαστε.
Κι αυτό δεν θα είχε συμβεί αν υπήρχε «κατάλληλη» ηλικία για να με γεννήσεις,
Δεν θα είχε συμβεί αν υπήρχε «κατάλληλος» τρόπος,
Δεν θα είχε συμβεί αν υπήρχαν «κατάλληλες» επιλογές.
Γιατί αυτό θα σήμαινε πως ήξερες τι σε περίμενε και ήσουν «κατάλληλα» προετοιμασμένη.
Μα αν ήξερες, θα τρόμαζες τόσο που ίσως δεν θα βρισκόταν ποτέ η «κατάλληλη» στιγμή.
Ευτυχώς δεν ήξερες!
Ευτυχώς, γιατί λόγω αυτής της άγνοιας σε συνάντησα.
Ευτυχώς, γιατί τελικά μάθαμε και εξακολουθούμε να μαθαίνουμε μαζί.

Μου δώσατε το όνομα της μητέρας σου – με ονομάσατε Ευτυχία.
Αναρωτιέμαι αν γνωρίζεις πως μαζί με το όνομά μου, μου έδωσες και χίλια κλειδιά για να ανοίξω την πόρτα αυτής τής έννοιας· ΕΥΤΥΧΙΑ.
Ευτυχία να σε έχω συναντήσει.
Ευτυχία να έχω πηγάσει μέσα απ’ το σώμα σου.
Ευτυχία να έχω πει τη λέξη «μαμά» και να εννοώ εσένα.
Ευτυχία να έχουμε περάσει τόσα μαζί που να μη μου φτάνουν όλα τα αλφάβητα και οι γραμματικές τού κόσμου για να σου γράψω πόσο ευγνώμων σου είμαι…

Μαμά, σ’ ευχαριστώ για τη ζωή!...

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

✬ Έντυπη έκδοση του μυθιστορήματος "Όποια κι αν ήταν η μητέρα μου" (Αυτοέκδοση)







Το μυθιστόρημα
"Όποια κι αν ήταν η μητέρα μου"

διαθέσιμο και σε έντυπη έκδοση...
ISBN: 978-960-9598-10-1


✬ Όποια κι αν ήταν η μητέρα μου (Μυθιστόρημα) - Εκδόσεις Σαΐτα








Τίτλος: Όποια κι αν ήταν η μητέρα μου
Συγγραφέας: Ευτυχία Κανάρη
ISBΝ: 978-618-5147-43-3


Συντελεστές

Επιμέλεια-Διορθώσεις: Ηρακλής Λαμπαδαρίου
Σελιδοποίηση: Κωνσταντίνα Χαρλαβάνη 
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Ευτυχία Κανάρη 




Σύντομη περίληψη




Παράπονο… Πολύ μεγάλο παράπονο. Γιατί να πρέπει να ζω τη ζωή μου λέγοντας διαρκώς στον εαυτό μου «τέλειωσε κι αυτό, τέλειωσε κι εκείνο… Δεν υπάρχει πια αυτός ο άνθρωπος, δεν υπάρχει αυτός ο χώρος, δεν υπάρχει αυτή η αγάπη…». Γιατί να πρέπει να προχωράω έτσι; Υπάρχει κανείς που να έμαθε να περπατάει σωστά με τόσες τελείες; Εκεί που πας να σηκωθείς και να βαδίσεις ίσια μπροστά, νά σου πάλι οι τελείες, οι οποίες σιγά σιγά διογκώνονται, γίνονται σαμαράκια να σκοντάψεις κι έπειτα ολόκληροι τοίχοι. Χτυπιέσαι πάνω τους με μανία, μα δεν μπορείς να τους γκρεμίσεις. Κι έτσι αρχίζεις να κολλάς πάνω τους, να τους σκαρφαλώνεις φιδοσέρνοντας, στην προσπάθειά σου να τους ξεπεράσεις και να πας παραπέρα.


Μα υπάρχει κάποιο λάθος σ’ όλο αυτό… Υπάρχει κάποιο λάθος. Ακόμη κι αν περάσεις από την άλλη πλευρά σαν το ερπετό, αν κάνεις να στρέψεις το κεφάλι σου προς τα πίσω, οι τοίχοι που προσπέρασες –εκείνοι που δημιουργήθηκαν από τις διογκωμένες σου τελείες– παραμένουν εκεί, να σου κρύβουν τη θέα προς το παρελθόν· προς την αθωότητα… Γι’ αυτό οι άνθρωποι αποκοβόμαστε τόσο ωμά από την αθωότητά μας όσο μεγαλώνουμε; Επειδή δεν γκρεμίζουμε τα εμπόδια, αλλά τα προσπερνάμε έρποντας πάνω τους και τα αφήνουμε πίσω μας να υπάρχουν; Κάποιο λάθος υπάρχει σε όλο αυτό… Κάπου κάνουμε κάποιο λάθος…



Το συγκεκριμένο βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Ιούλιο του 2015.


 Κατεβάστε το βιβλίο 
σε μορφή .pdf (μέγεθος αρχείου: 1,53 MB)


Διαβάστε το σε μορφή εικονικού βιβλίου, χωρίς να κατεβάσετε το αρχείο


Σύντομα το βιβλίο (η εκδοχή των Εκδόσεων Σαΐτα) θα είναι διαθέσιμο και ως εφαρμογή για συσκευές Android από τον Αντώνη Πανώρη (Automon).




*Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον Ηρακλή Λαμπαδαρίου - δημιουργό των Εκδόσεων Σαΐτα - για την ευχάριστη συνεργασία, τη δοτικότητα, την προθυμία, την υπομονή του, την αστείρευτη δημιουργική του διάθεση και τον σεβασμό στις δημιουργίες των άλλων, καθώς και όλους του συντελεστές αυτής της προσπάθειας για το όραμα, την προσφορά τους και εν τέλει τα όμορφα αποτελέσματα της δουλειάς τους.



***


Το συγκεκριμένο βιβλίο ταξιδεύει ελεύθερα στο Διαδίκτυο 
με άδεια Creative Commons 

(Αναφορά Δημιουργού – Μη εμπορική χρήση – Όχι παράγωγα έργα 3.0 Ελλάδα)



***

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

╰☆╮Μέρα 11.959...





Το βράδυ τής Κυριακής 24 Μαΐου, το θεατρικό έργο "Κανείς δεν πάει πουθενά" ενσαρκώθηκε από τρεις χαρισματικούς ηθοποιούς στον χώρο "Έλευσις και Υδράνη" στον Κεραμεικό.
Ο Θοδωρής Καστρινός -συγγραφέας τού θεατρικού έργου "Θεωρητικό ζήτημα", που επίσης απολαύσαμε στη συνέχεια της ίδιας βραδιάς, και σκηνοθέτης και των δύο- έδωσε μαζί με την ομάδα των ηθοποιών μια πολύ όμορφη απόδοση και στα δύο έργα.
Ο κύριος Καστρινός με τη σκηνοθετική του ματιά, η Στέλλα Κωνσταντάτου με την ανατριχιαστική της ερμηνεία, ο Νίκος Μωϋσιάδης με τη φρέσκια μα και ώριμη συγχρόνως απόδοσή του, ο Βασίλης Αργυράκης με τη βαθιά, συγκινητική μα και συγκινημένη του έκφραση, κατάφεραν μέσα σε λίγα λεπτά να φέρουν στην επιφάνεια βαθιά συναισθήματα στους παρευρισκόμενους!... Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν αμέτρητες πρόβες, έδωσαν πραγματικά ψυχή σε ένα σωρό λέξεις που κάποτε κάθισα κι έγραψα... Μάλιστα αποφάσισαν να αποστηθίσουν τους διαλόγους κι έτσι το έργο αποδόθηκε ως κανονική παράσταση κι όχι σε μορφή αναλογίου όπως ήταν η αρχική ιδέα. Κι έπειτα, στο δεύτερο μέρος τής παράστασης, οι δυο άντρες ηθοποιοί μάς έδωσαν τροφή για σκέψη μέσα από τις εκπληκτικές ερμηνείες τους στο έργο τού Θοδωρή Καστρινού. Μια βραδιά που κατάφερε να μας κάνει και να αισθανθούμε και να σκεφτούμε και να αναλογιστούμε ένα σωρό πράγματα.

Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό, του περιοδικού "Λόγων Παίγνια"... Με αφορμή αυτόν, γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, που για κείνους η τέχνη είναι εξίσου σημαντική όσο και για μένα και δεν παίρνει εκπτώσεις μέσα τους. Αντίκρισα ζευγάρια μάτια που φεγγίζει μέσα τους η ίδια λαχτάρα για δημιουργία, για ομοψυχία, για συναισθηματική ανάταση!...

"Γεννήσαμε", λοιπόν! Και ευχαριστούμε όσους μάς συνόδεψαν σε αυτόν τον τοκετό!...
Ευγνωμοσύνη!...



Από το θεατρικό μονόπρακτο "Κανείς δεν πάει πουθενά" - Ευτυχία Κανάρη:






Από το θεατρικό μονόπρακτο "Θεωρητικό ζήτημα" - Θοδωρής Καστρινός:




Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Το θεατρικό μονόπρακτο "Κανείς δεν πάει πουθενά", έπειτα από τη βράβευσή του στον διαγωνισμό τού περιοδικού "Λόγων Παίγνια", ανεβαίνει επί σκηνής σε σκηνοθεσία Θοδωρή Καστρινού.

(Για κρατήσεις, λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων, στο τηλ. 6970199404)




* Το έργο έχει λάβει επίσης το 3ο βραβείο Θεατρικού Μονόπρακτου στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης το 2012.



Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

╰☆╮"Κανείς δεν πάει πουθενά" - 1ο βραβείο (με ισοψηφία) στον 2ο Διαγωνισμό Θεατρικού Έργου τού Ηλεκτρονικού Περιοδικού "Λόγων Παίγνια" (2014)











Τα αποτελέσματα:



Μετά την ολοκλήρωση του 2ου διαγωνισμού θεατρικού έργου που είχε αναγγείλει το περιοδικό "Λόγων Παίγνια" και κατόπιν κρίσης τής επιτροπής αξιολόγησης των τριών πρώτων, τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:

Τα έργα:
«Κανείς δεν πάει πουθενά», της Ευτυχίας Κανάρη
και «Ο κήπος της Νόρας», της Ευδοκίας Σταυρίδου - Τάλια
ισοβαθμούν με 4 ψήφους το καθένα

Τα έργα:
«Λοξές φιλίες», της Μαρίας Κρόκου
και «Θεωρητικό Ζήτημα», του Θοδωρή Καστρινού
ισοβαθμούν με 3 ψήφους το καθένα

Κατόπιν των ανωτέρω, τα μέλη της επιτροπής, αποφάσισαν να γίνουν και τα τέσσερα έργα θεατρικά αναλόγια, τα οποία θα ανέβουν επί σκηνής στο τέλος τής Άνοιξης. Ανακοίνωση για την ακριβή ημερομηνία που θα παιχθούν, θα γίνει σε ένα από τα επόμενα τεύχη τού περιοδικού.


Τα συγχαρητήριά μας στους νικητές και τις ευχαριστίες μας σε όλους όσους συμμετείχαν στο διαγωνισμό.

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

✿ Kabhi Khushi Kabhie Gham














Kabhi khushi kabhie gham
Περίμενες μια νεαρή ποιήτρια πάνω από τα τρένα
Kabhi khushi kabhie gham
Είχες για κείνη ένα δοχείο με ιαματικό νερό
Kabhi khushi kabhie gham
Είχε για σένα κάτι. Ήταν για σένα κάτι...
Kabhi khushi kabhie gham
Το νερό γεννούσε κι άλλο νερό
Kabhi khushi kabhie gham
Πάνε χρόνια κι απ' το νερό το ίδιο πίνει
Kabhi khushi kabhie gham
Έκλεισε ένα μυστικό μες στο μικρό κοράλλι
Kabhi khushi kabhie gham
Δεν θα 'ναι ποτέ πια ίδιος ο βυθός
Kabhi khushi kabhie gham
Έτσι σε φωνάζαν τα παιδιά
Kabhi khushi kabhie gham
Και ήσουν αυτός, έτσι κι εκείνη σε θυμάται

Kabhi khushi kabhie gham:
Πότε χαρούμενος, πότε θλιμμένος...

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

╰☆╮"Τα γέρικα παπούτσια" - Έπαινος Διηγήματος στον 33ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό τής Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών [ΠΕΛ] (2014)



"Τα γέρικα παπούτσια"



Ο ήχος από τα τακούνια τών γυναικών που περπατούσαν νευρικά πλάι της στο πεζοδρόμιο, έμπαινε σαν σφήνα στις μπερδεμένες σκέψεις της και την εκνεύριζε περισσότερο. Εκείνη φορούσε ένα ζευγάρι μπεζ μπαλαρίνες, τόσο χρησιμοποιημένες, που είχαν πλέον αποτυπωθεί πάνω τους βαθιά οι ρυτίδες που σχηματίζονταν από το τσάκισμα των ποδιών της.
Πότε πρόλαβε και έχασε τόσο πολλά; Πότε βρέθηκε να πηγαινοέρχεται στο νεκροταφείο για να καθαρίζει και να θυμιατίζει το μνήμα τής μητέρας της και πότε μπήκε τέλος στη σχέση της με τον επί σειρά ετών σύντροφό της; Πότε πρόλαβε και γέρασε; Τριάντα ενός ετών γριά… Πώς μπορούν να κυλούν μαύρα τα συναισθηματικά χρόνια μέσα σε ένα μονάχα ημερολογιακό έτος;…
Είχε τόσο τραυματιστεί από τόσον αποχωρισμό ξαφνικά, που ίσως υποσυνείδητα είχε επιλέξει να πάψει να σχετίζεται με τους ανθρώπους. Ακόμη και τα γερασμένα της παπούτσια, που δεν έπαιρνε την απόφαση να τα αντικαταστήσει, έμοιαζαν να δηλώνουν εκείνη την παραίτησή της να κάνει ένα βήμα πιο κοντά στον πραγματικό εαυτό της. Ή σε οποιονδήποτε άλλον…
Τουλάχιστον ήταν Τετάρτη. Και τις Τετάρτες πήγαινε στο σπίτι τού «Πεφωτισμένου» - έτσι αποκαλούσε τον κύριο Φώτη, φυσικά δίχως εκείνος να το γνωρίζει. Το γεγονός αυτό από μόνο του, η εργασία στο σπίτι τού κυρίου Φώτη, αρκούσε για να τη βοηθήσει να ηρεμήσει. Οι δουλειές σ’ εκείνο το σπίτι, με κάποια μεθοδικότητα που πλέον η ίδια είχε υιοθετήσει, έμοιαζαν περισσότερο με ψυχοθεραπεία, παρά με εργασία.
Ξεκινούσε από το μπάνιο στο οποίο, αφού καθάριζε, ψέκαζε ξίδι όπου ήθελε να απολυμάνει ή να απομακρύνει τα άλατα και το άφηνε να δράσει μέχρι εκείνη να καθαρίσει την κουζίνα. Όταν τελείωνε με την κουζίνα, επέστρεφε για να ξεπλύνει και να στεγνώσει το μπάνιο. Κι αφού ολοκλήρωνε με την καθαριότητα και την απολύμανση αυτών των δύο χώρων, προχωρούσε στην κρεβατοκάμαρα για να καταλήξει έπειτα στο χολ και το σαλόνι. Άφηνε αυτά τα  δύο τελευταία, καθώς έβρισκε εκεί τον ηλικιωμένο εργοδότη της να κάθεται στο γραφείο του, όταν πλέον είχε φτάσει η κατάλληλη ώρα για να μπορούν να ανταλλάξουν μεταξύ τους μερικές κουβέντες παράλληλα με τις δουλειές τής καθαριότητας.
Νωρίτερα εκείνος επιθυμούσε την ησυχία του. Εκείνη το γνώριζε και το σεβόταν. Όταν έμπαινε στο σπίτι του, μόλις αντάλλαζαν τις καλημέρες τους, πήγαινε στην κουζίνα, του έφτιαχνε έναν καφέ, του τον σερβίριζε στο γραφείο του κι έπειτα άλλαζε ρούχα και στρωνόταν στη δουλειά, αφήνοντάς τον στην ησυχία του. Οι θόρυβοι της καθαριότητας στο υπόλοιπο σπίτι δεν τον ενοχλούσαν καθόλου, αντιθέτως του πρόσφεραν ένα θετικό συναίσθημα – ίσως αυτό που νιώθουμε όταν δεχόμαστε οποιουδήποτε είδους φροντίδα.
Καθόταν ήσυχα στο γραφείο του και διάβαζε. Προτιμούσε να διαβάζει τα βιβλία του τις πρωινές ώρες και τα απογεύματα να ανεβαίνει στην ταράτσα και να φτιάχνει διάφορα αντικείμενα από σκαλισμένο ξύλο. Είχε μια μικρή αποθήκη εκεί πάνω, τις κρύες μέρες εργαζόταν μέσα και τις ζεστές σκάλιζε τα ξύλα του σε έναν πάγκο ακριβώς απέξω από αυτήν. Μόλις έπεφτε ο ήλιος, συμμάζευε τον χώρο και κατέβαινε στο σπίτι του. Κάπως έτσι είχε περάσει ολόκληρο το τρίτο μέρος τής ως τότε ζωής του, φτάνοντας αισίως στα εβδομήντα έξι έτη. Η ηλικία του αποτυπωνόταν με ευγένεια πάνω στην όψη του. Τα λευκά ανακατεμένα μαλλιά και οι βαθιές ρυτίδες στο πρόσωπό του, έμοιαζαν να έχουν ένα σωρό ιστορίες να διηγηθούν. Ο ίδιος μιλούσε μετρημένα· όταν ένιωθε πως είχε κάτι να πει που να αξίζει να ειπωθεί.
«Πέτρα, σου έχω πει ποτέ πως πίνω μονάχα δύο καφέδες την εβδομάδα;»
«Μόνο δύο; Αλήθεια;»
«Μόνο δύο… Έναν αυτόν που μου φτιάχνεις εσύ κι έναν κάθε Κυριακή που επισκέπτομαι την αδελφή μου. Κι αν δεν φτιάχνατε τόσο ωραίο καφέ και οι δυο σας, καθόλου δεν θα έπινα. Δεν μου χρειάζεται.»
«Τότε γιατί τον πίνετε; Μόνο και μόνο επειδή τον φτιάχνουμε καλό;»
«Είναι θεραπευτική αγωγή, Πέτρα, παιδί μου.»
«Τι είναι, λέει;»
«Πρέπει να νοιάζεσαι πάντοτε για το τι βάζεις μέσα στο σώμα σου, από τι υλικά είναι φτιαγμένο, μέχρι από τι χέρια. Κι εγώ μπορεί να μην έχω ανάγκη την καφεΐνη, αλλά η καλοσύνη που ρίχνετε μέσα στο μπρίκι κι εσύ και η αδελφή μου, είναι σπουδαίο βάλσαμο, κορίτσι μου.»
Η Πέτρα βρισκόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή καθισμένη στα γόνατά της και ξεσκόνιζε το κάτω μέρος τής βιβλιοθήκης. Ακούγοντας αυτό, σηκώθηκε όρθια και κοίταξε τον γλυκύτατο ηλικιωμένο με τρυφερότητα.
«Πόσο όμορφο ήταν αυτό που είπατε τώρα, κύριε Φώτη…»
«Το όμορφο δεν είναι αυτό που λέω, αλλά το ότι το αισθάνομαι ώστε να το πω. Ο Θεός να σε έχει καλά, παιδί μου.»
«Υπάρχει Θεός, κύριε Φώτη μου;»
«Φυσικά και υπάρχει.»
«Και πώς είναι;»
Η Πέτρα συνέχισε να κάνει τις δουλειές της, ακούγοντας παράλληλα με μεγάλη προσοχή τον καλοσυνάτο άνδρα.
«Είναι ηλικιωμένος, ψηλός, παχύς, με μούσια, με μαλακή επιδερμίδα, με γαλανά μάτια και καστανά και πράσινα και μαύρα, και χωρίς καθόλου μάτια, κοντός, λεπτός, δίχως μαλλιά, με δέρμα τραχύ και σκαμμένο, άρρωστος, υγιής, σακάτης, νέος, επαγγέλλεται τα πάντα, ζει μοναχός του, έχει οικογένεια και πολλούς φίλους, φορά καθαρές ενδυμασίες, είναι ρακένδυτος, μιλά όλες τις γλώσσες του κόσμου, είναι κωφάλαλος, έχει τρομακτικό παρουσιαστικό, είναι πανέμορφος, μορφωμένος, αναλφάβητος και εξαρτημένος…»
«Εξαρτημένος από τι;»
«Από οτιδήποτε μπορεί να καλύψει το κενό τής μνήμης του…»
«Ποιο κενό; Τι δεν θυμάται;»
«Πως το άλλο του μισό είναι ο υπόλοιπος κόσμος. Κι όσο δεν το θυμάται, νομίζει πως ο ίδιος είναι θνητός κι εναντιώνεται στον θνητό εαυτό του και στους άλλους θνητούς γύρω του. Όσο δεν το θυμάται, ο κόσμος παραμένει διασπασμένος, άθυρμα μέσα στην αναρχία δισεκατομμυρίων λειψών Θεών με αμνησία.»
«Δηλαδή ο Θεός είναι εγώ κι εσείς και όλοι οι άλλοι, όλοι μας μαζί; Ένα;»
«Είσαι οξυδερκής και ανοιχτόμυαλη, Πέτρα. Είμαστε κεριά, παιδί μου. Άλλοι με χονδρά φυτίλια, άλλοι με λεπτά, άλλοι με ανθεκτικά, συμπαγή, άλλοι πάλι με τόσο ισχνά, που καίγονται αμέσως, πριν καν προλάβει να ζεσταθεί το κερί. Είμαστε κεριά, φτιαγμένα για τον ίδιο σκοπό: να μοιραστούμε την ίδια φλόγα στα ξεχωριστά μας φυτίλια. Να φιλοξενήσουμε στην κορυφή μας τη μία φλόγα, τη μοναδική, την ακατάσβεστη - της Αγάπης.  Γι’ αυτήν τεντώνουμε τα φυτίλια μας, όπως οι χελώνες τεντώνουν τα άκρα τους στον ήλιο ώστε να διατηρούνται υγιείς. Για άλλους αυτή η φλόγα είναι καταστροφή, λιώσιμο, αφανισμός, για άλλους ζεστασιά, φροντίδα, προσφορά, για άλλους ελπίδα, για άλλους φώτιση... Η ίδια φλόγα. Είμαστε κεριά, κορίτσι μου. Και μολονότι ο καθένας μας έχει διαφορετικό σχήμα, χρώμα, μέγεθος, άρωμα, ο πραγματικός βασανισμός μας –δηλαδή οι πυρκαγιές που ονομάζουμε φονικές, οι πύρινες λαίλαπες που δημιουργούμε ηθελημένα ή άθελά μας, οι εμπρησμοί με τους οποίους λιώνουμε ο ένας τον άλλον– οποιοσδήποτε βασανισμός μας έγκειται στο γεγονός πως αγνοούμε ότι όλοι μας είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια κερήθρα. Και πως με τους ίδιους τρόπους ανακυκλωνόμαστε…»
Η Πέτρα ξεσκόνιζε προσεκτικά, με ήσυχες κι ευγενικές κινήσεις, μια ξύλινη τίγρη που βρισκόταν ακουμπισμένη πάνω σε ένα τραπεζάκι. Τα δάχτυλά της περνούσαν το ύφασμα της καθαριότητας πάνω από τα σημεία που κάποτε είχε σκαλίσει και τρίψει και γυαλίσει ο αξιαγάπητος «Πεφωτισμένος». Κι αισθανόταν λες και κοινωνούσε μ’ αυτόν τον τρόπο λίγη από τη σοφία του, λίγη από τη γαλήνη και το φως που έμοιαζε να ξεχειλίζει από μέσα του.
Δεν αντάλλαξαν άλλη κουβέντα για την υπόλοιπη ώρα. Σώπασαν και οι δυο, λες κι επεξεργάζονταν τούτες τις σκέψεις· σαν δυο εργάτριες μέλισσες που αφοσιώθηκαν στο τρύγημα των ανθών, ώστε να μαζέψουν νέκταρ και να γεμίσουν με μέλι την εξαίσια κερήθρα τους.
Κι όταν έφτασε η ώρα για να αποχωρήσει η Πέτρα από το σπίτι τού κυρίου Φώτη, εκείνος πήγε και στάθηκε στο παράθυρο του σαλονιού, διακριτικά πλάι στη λεπτή κουρτίνα, και την παρατηρούσε καθώς απομακρυνόταν· μια μικρή Θεά, με νεανικό βάδισμα και γέρικα παπούτσια.
Εκείνη πέρασε απέναντι τον δρόμο και κοντοστάθηκε έξω από ένα μαγαζί χαζεύοντας τη βιτρίνα του. Έπειτα από αρκετές στιγμές, έσπρωξε την πόρτα και μπήκε μέσα.
Ήταν κατάστημα υποδημάτων.



***************************************




Τα αναλυτικά αποτελέσματα αναρτήθηκαν σε αυτή την προηγούμενη δημοσίευση.






╰☆╮"Γκέργκι - η Γη των ξεριζωμένων" - Γ' Βραβείο Θεατρικού Έργου στον 33ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό τής Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών [ΠΕΛ] (2014)





«Απλώς προσπαθώ να πω πως… 
η αθλιότητα, όπως και η εξαθλίωση, 
δεν έχουν εθνικότητα. Αυτό»






Η τελετή απονομής των βραβείων του 33ου λογοτεχνικού διαγωνισμού της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών».
«Σε εποχές χαλεπές όπου η πάλη ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα, ανάμεσα στην Αρετή και την κακία, είναι αδυσώπητη και ο άνθρωπος βρίσκεται εν μέσω ψυχικών καταιγίδων αλλά και ηθικών και πνευματικών διλημμάτων και αποπροσανατολισμών, η αλάνθαστη πυξίδα που θα του δείχνει πάντοτε τον πολικό αστέρα της γνώσης, δεν μπορεί να είναι τίποτ’ άλλο από το διαρκώς ανανεούμενο και ερευνών πνεύμα της λογοτεχνίας».

Με αυτά τα λόγια επισήμανε στον χαιρετισμό του ο πρόεδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών» κύριος Νίκος Ταβουλάρης, δίνοντας το στίγμα της σημασίας της συμμετοχής και φυσικά της δημιουργίας των Ελλήνων λογοτεχνών, που έλαβαν μέρος στον 33ο μεγάλο λογοτεχνικό διαγωνισμό για το έτος 2014 σε επτά είδη του λόγου ήτοι στην Ποίηση, το Διήγημα, τη Νουβέλα, το Μυθιστόρημα, το Δοκίμιο, το Παραμύθι και το θεατρικό.

Για μια ακόμη φορά το αμφιθέατρο «Τρίτση» στο πνευματικό κέντρο του δήμου Αθηναίων πλημμύρισε από τους βραβευθέντες συγγραφείς και φίλους της λογοτεχνίας. Οι βραβευθέντες από όλα τα μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου αλλά και από το εξωτερικό είχαν την ευκαιρία να λάβουν τα βραβεία τους, σε μια λαμπρη τελετή της τέχνης και του Πνεύματος. Η τελετή, την οποία συντόνισε η έφορος της Π.Ε.Λ. κυρία Αγγελική Ψακή-Κωβαίου, άρχισε με τον χαιρετισμό του προέδρου της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών» κύριου Νίκου Ταβουλάρη, ακολούθησε η τεχνική ανάλυση του διαγωνισμού από τη γενική γραμματέα κυρία Εύα χαλκιαδάκη. Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε και ο αντιπρόεδρος της Π.Ε.Λ. κ. Χρίστος Σαββάκης.

Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν οι κριτικές επιτροπές και τους απονεμήθηκαν τιμητικές διακρίσεις από τον πρόεδρο της Π.Ε.Λ. κ. Νίκο Ταβουλάρη. Επακολούθησε η απονομή των βραβείων, επαίνων και διακρίσεων και η τελετή ολοκληρώθηκε μέσα σε κλίμα πνευματικής και ψυχικής ευδαιμονίας.


Βραβεία Θεατρικών Έργων:

Α΄ Βραβείο: ΜΠΑΧΤΑΛΙΑΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ, ΜΕΡΖΙΩΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ «Θεία αρραβωνιάζομαι» (Ανάβυσσος και Άλιμος)
Β΄ Βραβείο: ΤΣΙΤΣΙΜΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ «Αυτοί και ο Χίτλερ» (Θεσσαλονίκη)
Γ΄ Βραβείο: ΚΑΝΑΡΗ ΕΥΤΥΧΙΑ «Γκέργκι-Η γη των ξεριζωμένων» (Σαλαμίνα)
Γ΄ Βραβείο: ΧΡΙΣΤΟΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ «Άνθρακες» (Έδεσσα)
Γ΄ Βραβείο: ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΛΑΙΡΗ «Κόκκινη Επαφή» (Χολαργός) 


Επαινοι Θεατρικών Έργων:

1. ΚΑΠΝΙΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ «Κάππα όπως...» (Κερατσίνι)
2. ΧΑΤΖΙΚΟΣ ΣΠΥΡΟΣ «Επίδομα Θέρμανσης» (Πλαγιάρι -Θεσσαλονίκη)
3. ΣΥΜΕΩΝ (ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ) ΜΑΡΙΑ « Σαν λευκό ... μικρό ρόδο» (Αθήνα)
4. ΣΤΌΙΟΥ ΓΛΥΚΑ «Και του χρόνου» (Αθήνα)
5. ΠΑΠΑΊΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΑΣ « Το ασανσέρ» (Λευκωσία -Κύπρος)
6. ΜΠΟΥΚΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ «Παρακαλώ μην ταϊζετε το δράκο» (Θεσσαλονίκη)
7. ΓΚΟΥΒΕΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ «Υπόγειο Ανθοπωλείο» (Σέρρες)
8. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΘΗ «Ο Σωκράτης και οι πειρατές τ’ ουρανού»(Γαλλία)
9. ΝΑΤΑΛΙΑ ΗΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ «Πατέρας και Αφέντης» (Αθήνα)
10. ΚΙΤΡΑ ΜΑΡΙΑ «Βρυκόβλακες και Γλυκάνθρωποι» (Ηλιούπολη Αθήνα)
11. ΚΑΚΟΥΛΛΗ ΤΟΥΛΑ «Αναγκαστική Προσγείωση» (Λευκωσία Κύπρος)
12. ΝΤΕΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ «Μονόπετρο σε Κρυστάλλινο Ποτήρι» (Καρδίτσα)


Βραβεύσεις Διηγημάτων:

Α΄ Βραβείο: ΛΕΟΝΤΙΔΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΒΟΥΛΑ «Ο κυρ-Γιώργος από το Αϊδίνι»(Ιωάννινα)
Α΄ Βραβείο: ΛΑΜΠΗΣ ΓΙΑΝΝΟΣ «Η Επιλογή» (Λεμεσός-Κύπρος)
Β΄ Βραβείο: ΜΩΡΙΔΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ «Στο φως του φεγγαριού» (Λεμεσός –Κύπρος)
Γ΄ Βραβείο: ΛΑΣΚΑΡΙΔΟΥ ΑΝΤΙΓΟΝΗ «Ήρως από πηλό» (Κρανίδι)
Γ΄ Βραβείο: ΤΣΟΛΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ «Αναλογιζόμενος» (Κυψέλη-Αθήνα)
Γ΄ Βραβείο: ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ «Καφωδείο Ελληνικό» (Εύοσμος-Θεσσαλονίκη)
Γ΄ Βραβείο: ΣΚΟΠΕΤΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ «Προσμένοντας το φως απ’ τη Σαμάρεια» (Αμπελόκηποι-Αθήνα)


Έπαινοι Διηγημάτων:

1. ΜΠΙΜΗΣ Δ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ «Τυχαία Συνάντηση» (Λιβαδειά)
2. ΚΑΝΑΡΗ ΕΥΤΥΧΙΑ «Τα γέρικα παπούτσια» (Παλούκια- Σαλαμίνα)
3. ΠΑΠΙΔΑΚΗ-ΠΙΠΙΝΗ ΛΟΥΛΑ «Το σκιάχτρο, το παιδί και το φεγγάρι» (Βριλήσσια- Αθήνα)
4. ΦΛΩΡΟΥ ΓΙΩΤΑ «Ο Δάσκαλος, ο μέντορας» (Αχαρνές- Αθήνα)
5. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΟΥ-ΔΑΡΣΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ «Το δώρο από την Αμερική» (Δάσος Χαϊδαρίου-Αθήνα)
6. ΜΠΡΟΔΗΜΑ ΝΑΝΑ «Η Γερόντισσα Ευκαιρία και ο άπληστος Νεαρός» (Ναύπλιο)
7. ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ «Η Πεντάκαλλη Μπογιάννα και ο άσωτος Στόγιος» (Εύοσμος Θεσσαλονίκη)
8. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΩΤΗΡΟΥΛΑ «Γραφή σαν έρωτας» (Λεμεσός-Θεσσαλονίκη)
9. ΚΑΤΣΟΥΛΑΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ «Το τομαράκι» (Σέρρες)
10. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ «Ο θησαυρός του Γαβριήλου» (Αθήνα)
11. ΖΑΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ «Ιστορίες του Πάρκου» (Παγκράτι -Αθήνα)
12. ΚΛΕΙΟΥΣΗ ΣΟΦΙΑ «Οδός Κυρίτση» (Καστοριά)




Βραβεύσεις Ποίησης:

Α΄ Βραβείο: ΛΑΠΠΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ «Διαβάζουν ποιήματα» (Καλαμάτα)
Β΄ Βραβείο: ΣΥΜΕΩΝ (ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ) ΜΑΡΙΑ «Είπες... η αγάπη είσαι» (Αθήνα)
Γ΄ Βραβείο: ΤΡΙΨΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ «Τόπος αδούλωτης ψυχής» (Αίγιο)
Γ΄ Βραβείο: ΖΕΡΒΑΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ «Σιωπηλός μαχητής» (Νέα Μάκρη Αττικής)


Έπαινοι Ποίησης:

1. ΚΟΥΒΑΤΑ ΔΗΜΗΤΡΑ «Πριν τον ύπνο» (Ανατολικό - Θεσσαλονίκη)
2. ΜΠΙΝΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ «Ωραίο Κορμί» (Ν. Ηράκλειο- Αθήνα)
3. ΑΡΤΕΜΙΟΥ – ΦΩΤΙΑΔΟΥ ΕΛΕΝΗ «(Απο)μονωτική Συνύπαρξη» (Κίτη -Κύπρος)
4. ΜΑΝΝΟΥΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ «Παραμύθι» (Λάρνακα- Κύπρος)
5. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ «Αλισάχνη» (Ηλιούπολη- Αθήνα)
6. ΠΥΡΟΒΟΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ «Ερωτικό» (Χανιά- Κρήτη)
7. ΣΑΜΙΟΣ ΓΟΥΣΤΑΥΟΣ «Μεταρσίωση» (Κηφισιά- Αθήνα)
8. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ «Luna Desnuda» (Κ. Τούμπα- Θεσσαλονίκη)
9. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΛΙΆΝΑ «Ωδή» (΄Αγ. Ανάργυγοι -Αθήνα)
10. ΨΥΧΟΓΙΟΥ-ΤΑΣΤΣΟΓΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ «Μυθικέ Σαλπιγκτή» (Θεσσαλονίκη)
11. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ «Ψίχουλα από σπαρμένα αγκάθια» (Καματερό)
12. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΣ «Ανάδυση, Κατάδυση» (Κυψέλη- Αθήνα)
13. ΚΑΛΟΨΙΔΙΩΤΟΥ ΣΤΑΥΡΗ «Στιχοκραυγή» (Λευκωσία- Κύπρος)
14. ΜΠΟΡΜΠΟΥΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ «Απλεύριστα σώματα» (Περιστέρι- Αθήνα)
15. ΜΠΙΜΗΣ Δ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ «Σαν ευχή» (Λιβαδειά)
16. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΕΙΡΗΝΗ «Η Σωτηρία» (Λευκωσία- Κύπρος)
17. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ «Πόλη και πάλι Πόλη» (Λιμένας Θάσου)


Διακρίσεις Ποίησης:

1. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ «Κολύμπι» (Θάσος)
2. ΒΕΤΟΥΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ «Eν Alegria» (Αθήνα)
3. ΚΟΥΡΛΗ ΜΑΡΙΑ «Εραστής Ονείρου» (Καλαμαριά- Θεσσαλονίκη)
4. ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑΝΝΑ «Το παιδάκι μου κοιμάται» (Αιγάλεω- Αθήνα)
5. ΜΑΓΓΑΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ «Το διάλλειμα» (Μαρούσι -Αθήνα)
6. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ «Προάγγελοι» (Αλεξανδρούπολη)
7. ΓΙΑΚΟΥΜΙΝΑΚΗΣ Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ «Βαρέθηκα» (Βύρωνας -Αθήνα)
8. ΔΙΑΜΑΝΤΟΓΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ «Τ’ αγγελικό» (Αγ.Ιωάννης Ρέντης- Αθήνα)
9. ΛΑΖΑΡΟΥΔΗ ΕΛΛΗ «Ο χρυσός Δρόμος» (Θεσσαλονίκη)
10. ΖΥΓΟΥΡΗ ΣΤΕΛΛΑ-ΣΟΦΙΑ «Ταξίδι» (Γύθειο-Λακωνία)
11. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ «Πορεία» (Βύρωνας -Αθήνα)
12. ΦΡΑΓΚΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ «Ο Βαρκάρης του Αχέροντα» (Καλαμάτα)
13. ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑΚΗΣ Ι. ΝΙΚΟΛΑΟΣ «Οι πύλες της Φωτιάς» (Χανιά-Κρήτη)
14. ΠΑΣΣΑΛΗ ΦΙΛΙΏ «Απεταξάμην» (Χαλκίδα)


Βραβεύσεις Νουβέλας:

Α΄ Βραβείο: EYΣΤΑΘΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ «Γυναίκα είσαι και φαίνεσαι» (Ακράτα Αχαϊας)
Β΄ Βραβείο : ΑΠΕΡΓΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ «Jazz Room» (Λάρισα)
Γ΄ Βραβείο : ΛΑΔΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ «Τα ίχνη της καταχνιάς» (Θεσσαλονίκη)
Γ΄ Βραβείο : ΚΑΤΣΟΥΠΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ «Ο πίνακας» (Πάτρα)


Έπαινοι Νουβέλας:

1. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ «Λουλούδι της βροχής» (Λευκωσία- Κύπρος)
2. ΠΙΤΕΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ «Το ημερολόγιο του Γεράσιμου Πλιαδαρέση (Θέρμη- Θεσσαλονίκη)
3. ΒΕΝΑΡΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΛΙΝΑ) «Η άλλη Γυναίκα» (Πυλαία- Θεσσαλονίκη)
4. ΚΡΟΤΣΕΤΗ ΝΙΚΗ «Μυρμηγκοφωλιά» (Γλυφάδα- Αθήνα)
5. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ «Ο σαξοφωνίστας» (Εύοσμος- Θεσσαλονίκη)
6. ΚΟΥΡΤΟΓΛΟΥ ΜΑΡΑ «Ο Χάρτινος Κόσμος» (Κορυδαλλός -Αθήνα)
7. ΧΑΤΖΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ «Παράδοξος ύπνος» (Σοφάδες- Καρδίτσα)
8. ΛΑΓΑΡΙΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ «Τα προκατειλημμένα χέρια» (Λάρισα)
9. ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΗΣ «Νόμιμη ΄Αμυνα» (Αγιά- Λάρισα)
10. ΜΑΛΤΕΖΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ «Ο θνητός και ο ΄Αγγελος» (Αλεξανδρούπολη)
11. ΔΡΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ «Μέλι & Στάχτη» (Συκιές- Θεσσαλονίκη)
12. ΠΑΛΑΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ «Το σιντί της Βανέσας Μέϊ» (Σητεία-Κρήτη)


Βραβεύσεις Μυθιστορημάτων:

Α΄ Βραβείο: ΜΟΣΧΟΝΑ ΔΩΡΑ «Μάθημα ζωής» (Βόνιτσα)
B΄ Βραβείο: ΤΣΙΑΜΤΣΗ ΧΡΥΣΑΝΘΗ «Στη χούφτα ενός καλοκαιριού (Βούπερταλ Γερμανίας)
Β΄ Βραβείο: KOΥΡΛΗ ΜΑΡΙΑ «Σαν μόνιμο δάκρυ» (Θεσσαλονίκη)
Γ΄ Βραβειο: ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΛΕΝΑ «Το δέντρο που άκουγε» (Στρόβολος-Κύπρος)


Έπαινοι Μυθιστορημάτων:

1. ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΑΝΤΙΓΟΝΗ «Απαράμμιλη δύναμη»-Ωδή στην αγάπη (Λευκωσία-Κύπρος)
2. ΔΙΟΝΥΣΙΑΔΗΣ ΑΝ. ΣΠΥΡΟΣ «Σκλάβα Ρωμιοσύνη» (Ν. Ιωνία -Αθήνα)
3. ΛΕΪΜΟΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ «Αλλιώτικος Νόμος» (Παιανία-Αθήνα)
4. ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ «Ο Διάλογος του Μονόλογου»(Αγ.Παρασκευή)
5. ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΠΑΛΕΟΝΤΙΟΥ «Το χρυσό περιστέρι της αυγής»(Λευκωσία-Κύπρος)
6. ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΑΒΡΑΑΜ-ΡΕΠΑ «Ερημίτης» (Αθήνα)
7. ΦΡΑΓΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ «Ο άνθρωπος που έχασε το είδωλό του» (Αθήνα)
8. ΝΑΝΝΙΝΑ ΣΑΚΚΑ-ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ «Το στοιχειωμένο Χωριό» (Αθήνα)
9. ΜΙΛΕΒΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ «Το μαγικό βιβλίο της Ελπίδας και της Απόγνωσης»(Αθήνα)


Βραβεύσεις Δοκιμίου:

Α΄ Βραβείο: ΔΑΚΡΟΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ «Η βούληση της γνώσης και της πράξης» (Μαρούσι)
Β΄ Βραβείο: ΣΚΟΠΕΤΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ «Μεταφυσική και ενδοκόσμια αθανασία» (Αμπελόκηποι-Αθήνα)
Γ΄ Βραβείο: ΔΙΑΚΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ «Δύνανται σε εποχές κρίσεως οι χαρισματικοί ηγέτες να δώσουν λύση στα προβλήματα των κοινωνιών;» (Πειραιάς)
Γ΄ Βραβείο: ΛΕΜΟΔΕΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ «Βασικό ένστικτο» (Αθήνα)


Έπαινοι Δοκιμίου:

1. ΦΡΑΓΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ «Η κενότητα της πράξεως της κλοπής σύμφωνα με τη συμπαντική ισορροπία» (Μελίσια Αθήνα)
2. ΝΤΕΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ «Η δύναμη της ποίησης» (Καρδίτσα)
3. ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ «Η τέχνη για ποιον;» (Δράμα)
4. ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ «Σχετικά με τη δομή του Χιουμοριστικού Λόγου» (Αθήνα)


Βραβεύσεις Παραμυθιού:

Α΄ Βραβείο: ΤΕΓΟΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ «Ο χορός των Ντο ρε μί» (Πειραιάς)
Β΄ Βραβείο: ΜΠΑΧΑΡΑΚΑΚΗ ΚΑΚΙΑ «Το μικρό ψαράκι που ήθελε να γίνει πεταλούδα» (Αγία Παρασκευή)
Γ΄ Βραβείο: ΚΑΤΕΡΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ «Το κυκλάμινο που ήθελε να παραμείνει αγριολούλουδο» (Δάφνη)
Γ΄ Βραβείο: ΤΣΙΑΜΤΣΗ ΧΡΥΣΑΝΘΗ «Ο καιρός ήταν χιονιάς» (Γερμανία)
Γ΄ Βραβειο: ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΣΤΕΛΛΑ «Τα δάκρυα της ζωής» (Καλλιθέα)


Έπαινοι Παραμυθιού:

1. ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΡΗ «Ο ξεχασμένος σάκος του Άγιου Βασίλη» (Ηλιούπολη- Αθήνα)
2. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΚΟΥΤΣΑΦΤΙΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ «Η Αλίνα και τα μαγικά κεράκια» (Κηφισιά Αθήνα)
3. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΑΡΙΑ «Πιο πέρα κι’ απ’ τα σύννεφα» (Λευκωσία- Κύπρος)
4. ΓΟΥΔΕΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ «Δάφνη και μυγδαλιά» (Αθήνα)
5. ΜΟΥΤΣΙΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ «Η Λίδα η πεταλούδα η συντομότερη ιστορία!» (Βόλος)
6. ΚΑΠΝΙΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ «Μπελάδες στο δάσος» (Κερατσίνι)
7. ΜΑΜΑΛΗ ΕΥΓΕΝΙΑ «Το Ασυναίσθημα» (Παλαιό Φάληρο -Αθήνα)
8. ΣΤΌΙΟΥ ΓΛΥΚΑ «Το πετειναράκι» (Αθήνα)
9. ΧΟΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ «Ο κόσμος των Δράκων» (Σεπόλια- Αθήνα)
10. ΚΑΣΙΑΡΟΥ ΕΥΑ «Ο κ.ψεύτης στο χωριό της Αλήθειας» (Ν.Σμύρνη Αθήνα)
11. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΕΙΡΗΝΗ «Η ευαίσθητη Αρχοντοπούλα» (Λέσβος)
12. ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ «Ένα όμορφο αληθινό παραμύθι» (Καισαριανή)
13. ΔΕΚΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ «Ο άνεμος» (Ζωγράφου- Αθήνα)
14. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΛΙΑΝΑ «Η δικαίωση του λύκου» (Άγ.Ανάργυροι -Αθήνα)




Οι κριτικές επιτροπές και τα αποτελέσματα κατά λογοτεχνικό είδος έχουν ως ακολούθως:


ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΟΥ 33ου ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
-Ταβουλάρης Νίκος, Πρόεδρος της Π.Ε.Λ
- Σαββάκης Χρίστος, Αντιπρόεδρος της Π.Ε.Λ

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ 33ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ Π.Ε.Λ.

ΠΟΙΗΣΗ
-Σκουρολιάκου Μαρία: Ποιήτρια, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Καρδραρά Μαρία: Ποιήτρια, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Πουλημενάκου Τζούλια: Ποιήτρια, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Βολάκης Κωνσταντίνος: Ποιητής, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Ψυχογιού - Γεωργαντάκη Φωτεινή: Ποιήτρια, μέλος της Π.Ε.Λ.

ΔΙΗΓΗΜΑ
-Ταβουλάρης Νίκος: Λογοτέχνης, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Ε.Λ.
-Καπελούζος Κωνσταντίνος: Λογοτέχνης, Πρόεδρος του πειθαρχικού συμβουλίου της Π.Ε.Λ.
-Σαββάκης Χρίστος: Λογοτέχνης, Αντιπρόεδρος του Διοικητικού συμβουλίου της Π.Ε.Λ.
-Αγγελάκη Καλλιρρόη: Φιλόλογος, Λογοτέχνης, μέλος του Δ.Σ. της Ενώσεως Αιτωλ/νων Λογοτεχνών.
-Μπούρτζινου Ουρανία: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.

ΝΟΥΒΕΛΑ
-Ταβουλάρης Νίκος: Λογοτέχνης, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Ε.Λ.
-Χριστοφοράτου Ελένη: Πεζογράφος – ποιήτρια, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Αραθύμου Κατερίνα: Εκπαιδευτικός, φιλόλογος.
-Πουλημενάκου Τζούλια: Ποιήτρια, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Μπούρτζινου Ουρανία: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
- Αγρογιάννη Χριστίνα: Λογοτέχνης, μέλος του Δ.Σ. της Π.Ε.Λ.
- Λιανού – Ιωαννίδη Καίτη: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.
- Ψακή – Κωβαίου Αγγελική: Λογοτέχνης, Έφορος του Δ.Σ. της Π.Ε.Λ.
-Βούλγαρη Μαίρη: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Ιακωβίδου Ελισάβετ: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.

ΔΟΚΙΜΙΟ
-Ταβουλάρης Νίκος: Λογοτέχνης, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Ε.Λ.
-Χαλκιαδάκη Εύα: Λογοτέχνης, Γενική Γραμματέας του Δ.Σ. της Π.Ε.Λ.
-Γεωργίου Κωνσταντίνος: Λογοτέχνης, Ταμίας του Δ.Σ. της Π.Ε.Λ.
-Γιακαννίκη Έφη: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Μπούρτζινου Ουρανία: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.

ΠΑΡΑΜΥΘΙ
-Τσάτσου Ελένη: Λογοτέχνης – Ποιήτρια, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Σασσάλου Φωτεινή: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Τζούμα Αριάδνη: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Μπουλέκου Μίνα: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Μπούρτζινου Ουρανία: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ
- Βαρβαρήγος Δημήτρης: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ. και της Ε.Ε.Λ.
-Λύτρα Ελένη: Λογοτέχνης.
-Κουμεντάκη Σμαραγδή: Λογοτέχνης, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Φλώρος Βασίλης: Λογοτέχνης, ηθοποιος, σκηνοθέτης, μέλος της Π.Ε.Λ.
-Αθανασίου Έρρικα: Λογοτέχνης, δημοσιογράφος.