Θέμα Διαγωνισμού: "Ο κόσμος μας στη θεωρία τού χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον)"
Τα-του-θα-νά-του
Φοβάμαι πως ίσως κουράσουνε τα
αινίγματα που ανταλλάσσουμε απ’ τα
θολά, κουρασμένα μυαλά μας που τα
στοχάζονται
αυτά δυνατά.
Μου μοιάζουν του νου μας παιχνίδι σαν του
κορδώνονται με το φτιασίδι που του
σκαρώνουν μ’ επίμοχθο αγώνα και του
προβάλλουν
εικόνα σωστού.
Δεν ξέρω ποιο θαύμα γυρεύεις μα θα
περάσει ο χρόνος, πιστεύεις, και θα
γεμίσει μ’ αυτό το ποτήρι που θα
το
πίνεις και θα σε μεθά.
Τις λέξεις να ’ρθείς να μου φέρεις και να
προτάξεις τον λόγο που ξέρεις για να
βρω χώρο στις φράσεις σου μέσα που να
μπορώ
να μιλώ ειλικρινά.
Με τα του θανάτου χολώνεις και του
φευγιού τις πληγές επουλώνεις με του
καιρού τα αμέτρητα στίγματα του
κρυφού,
μυστικού σου εαυτού.
Το κείμενο συμπεριλαμβάνεται στην Ανθολογία της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, που δημιουργήθηκε από τον Η' Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό του 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου