Social Icons

...Έτσι λοιπόν, σε έναν κόσμο γεμάτο από χέρια που σκάβουν, άλλοτε χώματα κι άλλοτε ψυχές κι ανήμπορα σώματα, εγώ σήκωσα το δικό μου ψηλά κι έγραψα στον αέρα τον πρώτο μου στίχο. Έκτοτε, γράφω με το αίμα μου…
Άδεια Creative Commons
Τα περιεχόμενα του παρόντος ιστοχώρου υπάγονται σε Άδεια Χρήσης
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019

╰☆╮"Τα-του-θα-νά-του" - Έπαινος Πρωτοτυπίας στον Η' Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό τής Αμφικτυονίας Ελληνισμού (2019)


Θέμα Διαγωνισμού: "Ο κόσμος μας στη θεωρία τού χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον)"

                                                                                            
 Τα-του-θα-νά-του


Φοβάμαι πως ίσως κουράσουνε τα
αινίγματα που ανταλλάσσουμε απ’ τα
θολά, κουρασμένα μυαλά μας που τα
                                    στοχάζονται αυτά δυνατά.

Μου μοιάζουν του νου μας παιχνίδι σαν του
κορδώνονται με το φτιασίδι που του
σκαρώνουν μ’ επίμοχθο αγώνα και του
                            προβάλλουν εικόνα σωστού.

Δεν ξέρω ποιο θαύμα γυρεύεις μα θα
περάσει ο χρόνος, πιστεύεις, και θα
γεμίσει μ’ αυτό το ποτήρι που θα
                                το πίνεις και θα σε μεθά.

Τις λέξεις να ’ρθείς να μου φέρεις και να
προτάξεις τον λόγο που ξέρεις για να
βρω χώρο στις φράσεις σου μέσα που να
                           μπορώ να μιλώ ειλικρινά.

Με τα του θανάτου χολώνεις και του
φευγιού τις πληγές επουλώνεις με του
καιρού τα αμέτρητα στίγματα του
                             κρυφού, μυστικού σου εαυτού.








Το κείμενο συμπεριλαμβάνεται στην Ανθολογία της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, που δημιουργήθηκε από τον Η' Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό του 2019




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου