✿ Ανθρωπάκι από καμμένα σπίρτα...

Είδα στον ύπνο μου

πως μίκρυνες ξαφνικά τόσο πολύ,

ένα μικροσκοπικό μωρό έγινες

με συνείδηση ενηλίκου.

Τόσο μικροσκοπικό,

που χωρούσες στη μισή μου χούφτα.

Και ήσουν ξαπλωμένο μέσα στην παλάμη μου,

ξεγυμνωμένο πια,

ζαρωμένο και άσχημο,

μα σ’ αγαπούσα πολύ ακόμα κι έτσι

και σε φρόντιζα,

σε προστάτευα

και σε έκρυβα από τους άλλους

για να μην πέσουν πάνω σου να σε περιεργαστούν,

τόσο εύθραυστο πλάσμα και περίεργο

που έγινες ξαφνικά…

Και για να μην αρρωστήσεις από τη ζέστη

σε έκλεισα για λίγο στο ψυγείο,

μέσα σε ένα κουτάκι.

Μα σε είχα στον νου μου

μην παγώσεις,

μην τυχόν και δεν μπορείς να αναπνεύσεις.

Έπειτα σε έβγαλα,

άνοιξα το κουτάκι

και είχες αλλάξει μορφή πάλι…

Μίκρυνες κι άλλο,

ένα τόσο δα ανθρωπάκι έγινες

φτιαγμένο από καμμένα σπίρτα

κι αυτό κοκαλωμένο από την ψύξη.

Ήθελα να σε ζωντανέψω πάλι,

μα φοβόμουν μην ταραχτείς όταν συνέλθεις

και το βάλεις στα πόδια.

Και τότε παρατήρησα πως το δεξί σου χέρι

ήταν κολλημένο στον πάτο του κουτιού.

Άρχισα να σε ζεσταίνω με την ανάσα μου

και απογοητευόμουν που δεν σάλευες…

Λίγο πριν χάσω κάθε ελπίδα,

άρχισες να ξεπαγώνεις και να κουνιέσαι.

Ταράχτηκες και πήγες να το βάλεις στα πόδια…

όμως το δεξί σου χέρι σε κράτησε μέσα στο κουτί.

Ήσουν ζωντανό…

Μα ποια θα μπορούσε να είναι πια η σχέση μας;

Ήσουν πλέον

ένα μικροσκοπικό

ανθρωπάκι

από καμμένα σπίρτα…

Ξύπνησα.

Τα πιο περίεργα όνειρα, σκέφτηκα,

κρύβουν τις βαθύτερες αλήθειες μας

…και το ξέρεις αυτό…