Social Icons

...Έτσι λοιπόν, σε έναν κόσμο γεμάτο από χέρια που σκάβουν, άλλοτε χώματα κι άλλοτε ψυχές κι ανήμπορα σώματα, εγώ σήκωσα το δικό μου ψηλά κι έγραψα στον αέρα τον πρώτο μου στίχο. Έκτοτε, γράφω με το αίμα μου…
Άδεια Creative Commons
Τα περιεχόμενα του παρόντος ιστοχώρου υπάγονται σε Άδεια Χρήσης
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

✿ Έλληνας μετανάστης


Εδώ
κάθομαι σε ξένα μάρμαρα,
τα αγάλματα δεν μιλούν για επιστροφές
κι έτσι δεν φαίνεται να υπάρχει κανείς τριγύρω
που να μοιράζεται
το ίδιο παράπονο μ' εμένα…
Κι εδώ γελούν οι άνθρωποι,
μα για την εξαπάτηση
έχουν άλλες λέξεις,
δεν λένε «με γέλασες…»
με βλέμμα πικρό.
Εδώ
μόλις μιλήσω
με ρωτούν για την πατρίδα μου.
«Σε προδίδει η προφορά σου», μου  λένε.
«Η πατρίδα μου με προδίδει», απαντώ εντός μου,
«μα ακόμα κι έτσι,
ούτε και η γλώσσα μου
δεν αντέχει να την ξεχνά…».
Εδώ
η πατρίδα μου είναι η πιο στεναχτική μου θύμηση.
Κι ο στεναγμός μου εδώ,
η πατρίδα μου…


2 σχόλια:

  1. eutuxio mou, ta sugxaritiria mou.an kai...den ithela na klaio proi proi!
    Aggeliki apo Kriti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, Αγγελάκι! ;-) Το βρίσκω υπέροχο να μπορούμε να συγκινούμε ακόμα ο ένας τον άλλον! :-*

    ΑπάντησηΔιαγραφή