✿ Έλληνας μετανάστης

Εδώ

κάθομαι σε ξένα μάρμαρα,

τα αγάλματα δεν μιλούν για επιστροφές

κι έτσι δεν φαίνεται να υπάρχει κανείς τριγύρω

που να μοιράζεται

το ίδιο παράπονο μ' εμένα…

Κι εδώ γελούν οι άνθρωποι,

μα για την εξαπάτηση

έχουν άλλες λέξεις,

δεν λένε «με γέλασες…»

με βλέμμα πικρό.

Εδώ

μόλις μιλήσω

με ρωτούν για την πατρίδα μου.

«Σε προδίδει η προφορά σου», μου  λένε.

«Η πατρίδα μου με προδίδει», απαντώ εντός μου,

«μα ακόμα κι έτσι,

ούτε και η γλώσσα μου

δεν αντέχει να την ξεχνά…».

Εδώ

η πατρίδα μου είναι η πιο στεναχτική μου θύμηση.

Κι ο στεναγμός μου εδώ,

η πατρίδα μου…