✿ Ανεμόσκαλα

Μιαν άθλια και φθαρμένη ανεμόσκαλα

δεν έχεις τάχα αποφασίσει να κερδίσεις;

Δεν σου φτουράνε τα ξεκούραστα πόδια σου,

μήτε και τα νεανικά σου πνευμόνια – το ξέρεις.

Μα σαν ποτέ σου να μην το έχεις λογαριάσει,

έχεις στα μάτια σου την αγριότητα της

από παντού πολιορκούμενης ιδέας σου.

Φύλλο μην πέσει στη γη και κρότο παράξει,

δυνατότερο από τις φωνές, φοβούμενος,

τραγούδι απροσάρμοστο συνθέτεις και άδεις

και ούτε που σκιάζεσαι ποιες γλώσσες

τα αφτιά θα ακολουθήσουν των απαίδευτων.

Σκαλί πρώτο

Ματαιοδοξία. Μα ποιος – δικαίως – να σε επικρίνει

και στο άγριο βλέμμα σου ελαφρυντικά

να μην μπορεί να δώσει;

Καθένας δικαιούται να επιλέξει τον δρόμο του,

εκτός κι αν δρόμο του κανείς θεωρήσει κάποτε

κάποιο, από άλλους πρωτύτερα, πατημένο μονοπάτι

και από – με βρόμικο τρόπο – καθαρισμένα χέρια ενδεδειγμένο.

Εσύ δεν είσαι κανείς «καθένας» από κείνους.

Είσαι ο Ένας που να είσαι δικαιούσαι

και με της αποκλειστικότητας αυτής εδώ τη γνώση,

αυτοτιτλοφορήθηκες τούτης της άθλιας ανεμόσκαλας

ο αναβάτης ο ικανός κι αξιοσέβαστος.

Θα προσδοκώ το φτάσιμό σου

στο σκαλί το τελευταίο

και με περήφανα τα λόγια θα σωπαίνω.

Γιατί κανείς να ακούσει

προθύμως δεν προβάλλει

πλάι στην ανεμόσκαλα

μη ευχόμενος να πέσεις.