Social Icons

...Έτσι λοιπόν, σε έναν κόσμο γεμάτο από χέρια που σκάβουν, άλλοτε χώματα κι άλλοτε ψυχές κι ανήμπορα σώματα, εγώ σήκωσα το δικό μου ψηλά κι έγραψα στον αέρα τον πρώτο μου στίχο. Έκτοτε, γράφω με το αίμα μου…
Άδεια Creative Commons
Τα περιεχόμενα του παρόντος ιστοχώρου υπάγονται σε Άδεια Χρήσης
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2006

✿ Το φτερό σου





Σκαλίζεις την πληγή, μα δεν σταλάζει το αίμα
κι ανησυχείς μήπως και πάγωσε η ψυχή σου.
Μήτε η ψυχή, μήτε η φωνή, μήτε το δέρμα
ποτέ δεν πρόκειται πληγή να λησμονήσουν.

Μ’ ένα σου χτύπημα κατέβασες τ’ αστέρια
και πας αργά πάνω απ’ τον τάφο τους και γέρνεις,
χελιδονάκι με τις δυο ρωγμές για βλέμμα,
Ποτέ δεν σ’ είχα δει το βήμα σου να σέρνεις…

…ώσπου μας έφερε ο αέρας το φτερό σου…








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου