Social Icons

...Έτσι λοιπόν, σε έναν κόσμο γεμάτο από χέρια που σκάβουν, άλλοτε χώματα κι άλλοτε ψυχές κι ανήμπορα σώματα, εγώ σήκωσα το δικό μου ψηλά κι έγραψα στον αέρα τον πρώτο μου στίχο. Έκτοτε, γράφω με το αίμα μου…
Άδεια Creative Commons
Τα περιεχόμενα του παρόντος ιστοχώρου υπάγονται σε Άδεια Χρήσης
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα

Τρίτη 3 Μαΐου 2005

✿ Πολιορκούμενη μοναχικότητα



Με ένα σπαθί
προσπαθεί να την τσακίσει,
μα εκείνη έχει
ακόμα δεκατρείς ζωές.
Μοιάζει σαν πείσμα
που με τον καιρό θα σβήσει,
μα ούτε σπαθί,
ούτε μαχαίρι,
ούτε του καιρού το χέρι
δεν κατάφερε ποτέ να την κερδίσει…