✿ Το άρωμα του βασιλικού και της αγάπης

«…Κάθονται αντικριστά. Εκείνη χωμένη στην εσωτερική θέση του μικρού καναπέ, πλάι στην τζαμαρία, κι εκείνος στην πολυθρόνα απέναντί της. Απάνω στο χαμηλό τραπεζάκι ανάμεσά τους υπάρχει ένα μικρό γλαστράκι με βασιλικό. Εκείνη γέρνει μπροστά, χαϊδεύει τα εξωτερικά του φύλλα κι έπειτα φέρνει το χέρι της μπροστά στο πρόσωπό της και το μυρίζει. Κλείνει τα μάτια και η μορφή της φωτίζεται από ένα ελαφρύ χαμόγελο απόλαυσης.

-Είναι υπέροχο το άρωμά του… Δεν μπορώ να τον αφήσω σε ησυχία!…

Απλώνει και τα δυο χέρια της και παίρνει πλέον το γλαστράκι στην αγκαλιά της. Συνεχίζει να χαϊδεύει τα φύλλα του και να απολαμβάνει το άρωμα, που απλώνεται έντονα στον χώρο.

Ξαφνικά προβληματίζεται με μια έντονη παιδικότητα στην έκφρασή της.

-Λες να τον κατσιάσω και να τον βρω το πρωί μαραμένο;

-Αντιθέτως, τόση αγάπη που παίρνει από σένα απόψε, ίσως αύριο που θα ξυπνήσεις να τον βρεις να έχει μεγαλώσει τόσο πολύ για να σε ευχαριστήσει, που να έχει απλωθεί σε ολόκληρο τον χώρο, από τοίχο σε τοίχο! Το φαντάζεσαι;

-…Ένας πελώριος βασιλικός; Αν τόσο μικρούλης έχει τόσο μεθυστικό άρωμα, άμα μεγαλώσει όσο λες, θα με πνίξει! Άσε που θα με εγκλωβίσει και δεν θα μπορώ να βγω από εδώ μέσα…

Γελούν και οι δυο με τις ουτοπικές σκέψεις τους κι έπειτα σηκώνονται και πηγαίνουν για ύπνο.

Το επόμενο πρωί ο βασιλικός θα είναι ίδιος – ούτε μαραμένος, ούτε υπερφυσικά μεγάλος. Το ζευγάρι θα ασχολείται μαζί του όταν θα έχει την επιθυμία, αγνοώντας πως η ύπαρξή του ανάμεσά τους, τούς ώθησε να εξωτερικεύσουν τις πραγματικές τους πεποιθήσεις για κάτι περισσότερο από απλώς ένα γλαστράκι με βασιλικό…     

Κάποιον καιρό μετά, εκείνη θα ανησυχεί μήπως ασχολείται παραπάνω απ’ όσο πρέπει με τον σύντροφό της και θα αρχίσει μέσα της να φωλιάζει ο φόβος μη τυχόν και τον κουράσει. Αυτός ο φόβος θα την ωθεί να παίρνει αποστάσεις. Ο σύντροφός της από την άλλη, θα αισθάνεται την ανάγκη να ανταποκρίνεται με τον πιο έντονο τρόπο στη δική της φροντίδα, φτάνοντας κάποιες φορές στην υπερβολή για να την ευχαριστήσει. Αυτό θα αρχίσει να την πνίγει, να την κάνει να αισθάνεται εγκλωβισμένη.

Θα χωρίσουν κάποια μέρα μέσα σε διαφωνίες και πιθανές εντάσεις, καθώς θα αισθάνονται πως αδυνατούν να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον πια. Ενδεχομένως και να ξεστομίσουν εκφράσεις όπως “άλλαξες, δεν ήσουν έτσι…”.

Τα χρόνια θα περάσουν και είναι πιθανό να μην καταλάβουν ποτέ πως πάντα ήταν έτσι· πως ήταν έτσι όταν γνωρίστηκαν, όταν ερωτεύτηκαν, όταν αγαπήθηκαν. Πως δεν χώρισαν επειδή άλλαξαν και μετατράπηκαν σε κάτι άλλο από αυτό που γνώριζαν, αφού ουσιαστικά οι βαθιές αυτές πεποιθήσεις τους είχαν ήδη εκφραστεί καιρό πριν… Άλλο αν δεν αφουγκράστηκαν πραγματικά ο ένας τον άλλον...

Και θα μπορούσαμε να φανταστούμε διάφορα, χάριν δραματικότητας, όπως ότι ο άνδρας και η γυναίκα θα γεράσουν χώρια και όταν θα πεθάνουν πια, οι κοντινοί τους άνθρωποι θα τοποθετήσουν στα μνήματά τους από ένα γλαστράκι με βασιλικό, εις μνήμην της συνήθειας και των δύο να χαϊδεύουν μελαγχολικά τα φύλλα του βασιλικού και συχνά να δακρύζουν στο άρωμά του κατακλυσμένοι από αναμνήσεις.

Θα μπορούσαν όμως επίσης και να ξανασμίξουν μια μέρα, όταν ο ένας από τους δύο θα κατανοήσει πρώτος πως η αγάπη είναι τόσο ταπεινή και σπουδαία, όσο μπορεί να είναι κι ένα γλαστράκι με βασιλικό. Όπου τότε θα πάρει στα χέρια του το γλαστράκι με τον μαραμένο πλέον, λόγω έλλειψης φροντίδας, βασιλικό από το χαμηλό τραπεζάκι και θα πάει να βρει τον άλλον λέγοντάς του “Θέλεις να τον φροντίσουμε μαζί και να τον κάνουμε να ανθίσει πάλι; Να μάθουμε μαζί τις ισορροπίες ώστε να μην ξαναμαραθεί;…”»

«Και ποιος απ’ τους δυο σας έφερε στον άλλον τον μαραμένο βασιλικό, μαμά;»

«Ο πατέρας σου… Και τότε κατάλαβα κι εγώ…»

«Είναι υπέροχο το άρωμά του, μάνα! Απλώς ώρες ώρες μου φαίνεται τόσο βαρύ, που δεν το αντέχω…»