Ένιωθα
τις δονήσεις σου
μέσα
απ’ την κοιλιά της μάνας μου.
Σε
γνώρισα με τις αισθήσεις της
πριν
καν αρχίσεις να καταλαμβάνεις τις δικές μου.
Οι
μυρωδιές σου,
οι
ήχοι σου,
οι
γεύσεις σου,
οι
εικόνες σου
οι
υφές σου
αναστάτωναν
το κουκούλι μου
και
μ’ έκαναν δική σου νύμφη.
Είμαι
το γέννημα και το θρέμμα σου,
είμαι
ο καρπός της ιστορίας σου
και
κλείνω μέσα μου τον αυριανό σου σπόρο.
Είμαι
το δάκρυ σου, το γέλιο σου,
ο
εκ των έσω θαυμαστής σου.
Δεν
μπορούμε να βρούμε μια λύση,
πατρίδα
μου;
Χανόμαστε,
νομίζω…
Έτσι
θα την περάσουμε τη ζωή;
Εσύ
να δυσκολεύεσαι να με χωρέσεις
κι
εγώ να δυσκολεύομαι να σε συγχωρέσω;
Κουβαλάς
τόσο φως μέσα απ’ τους αιώνες
κι
εγώ είμαι απλά μια πεταλούδα σου.
Θα
με κάψεις όπου να ’ναι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου